حسیدیسم یا یهودیت حسیدی، در عِبری به معنای «زهد» است، به جنبش یهودی مذهبی در قرن‌های ۱۲ و ۱۳ میلادی در آلمان گفته میشود، که ریاضت را با تصوف یا «کابالا» ترکیب می‌کند. این مکتب در میان مردم عادی که علاقه‌مند بودند که از قوانین مذهبی ظاهری به سمت زندگی حرکت کنند طرفدار پیدا کرد. (اسرائیل بن الیزر) که معمولاً با نام (بعل شم طوف) شناخته میشود، یهودیت حسیدی را در قرن ۱۸ ایجاد کرد. در لهستان که بعضی طوایف یهودیان در آن ساکن بودند، سه گروه مختلف یهودی شکل گرفت:
اولین گروه کسانی بودند که مخالف مطالعه کابالا بودند
گروه دوم موافق مطالعه کابالا بودند
گروه سوم کسانی بودند که سکولار شده و مذهبی نبودند.
درباره این سایت