اصول دین

حجت‌الاسلام اراکی دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در یادداشتی به موضوع قدس و معامله قرن پرداخته است:

مسلمانان شبهای قدر را احیا می‌کنند، چرا که بهتر از هزار شب و زمانی برای رقم خوردن تقدیر امور جهان است؛ آثار این شب محدود به زمان و مکان نیست، بلکه در حدی است که کل بشریت را در بر می‌گیرد.

جالب است که امام خمینی(ره) روز قدس را قرینه شب قدر قرار دادند و از همه مسلمانان خواسته‌اند، آن را همانند شب قدر زنده نگه دارند و این بدان معنی است که امام راحل با بصیرت الهی و  نافذ خود معتقد بودند، قدس سرزمینی است که امور امت اسلامی و سایر امتها در آن رقم می‌خورد. امام خمینی(ره) فرمودند روز قدس، روز اسلام، روز احیای اسلام و  روز مقابله ملتهای مستضعف جهان با مستکبرین است.

امروز شاهد هستیم طرحی که ترامپ برای ذلت و خضوع مسلمانان آماده کرده است، از قدس آغاز می‌شود و مقدمات آن را با انتقال سفارت آمریکا به قدس، تشویق به ادامه پروژه یهودی سازی قدس و شهرک‌سازی و مصادره حق بازگشت آغاز کرده و به معامله قرن که ضامن یهودی سازی قدس و مسجد الاقصی است، رسانده است و این بدان معنی است که اراده آمریکا همچنان بر سیطره جهان اسلام و ذلت آن قرار گرفته  که از قدس شریف آغاز شده است.

معرفت بشرى در پى اشتباه آشکار خویش در مورد تفسیر معناى وحدت حقیقى خداوند، و به اقتضاى اعتقاد خود به نامتناهى بودن ذات خالق عز و جل و اطلاق وجودى‏ اش، هیچ چیزى را جدا از هستى او و مبائن با وجود وى نمى‏ داند، و حقیقت وجود هر چیز و هر زمان و مکان را جلوه اى و حصّه‏ اى از وجود خداوند دانسته، ادراک هر چیز را عین ادراک وجود او مى ‏شمارد؛ ولى مکتب وحى و برهان، خداوند سبحانه و تعالی را خالق و آفریننده همه چیز، و مبائن و مخالف با همه آن‏ها، و فراتر از امکان هر گونه وصول و ادراک و احاطه و شناخت معرّفى مى‏ نماید. امام رضا علیه‏ السلام مى‏ فرمایند:

هو أین الأین وکان ولا أین، وکیف الکیف وکان ولا کیف، فلا یعرف بکیفوفیه، ولا بأینونیه، ولا یدرک بحاسه، ولا یقاس بشیء.[۱]

او “مکان” را مکان نمود او بود در حالى که مکان وجود نداشت، و “کیفیت” را کیفیت فرمود و او بود در حالى که کیفیت وجود نداشت، پس او را متّصف به کیفیت و مکان نمى ‏توان شناخت، با هیچ حسّى ادراک نمى ‏شود و با هیچ چیزى مقایسه نمى‏ گردد.

حسیدیسم یا یهودیت حسیدی، در عِبری به معنای «زهد» است، به جنبش یهودی مذهبی در قرن‌های ۱۲ و ۱۳ میلادی در آلمان گفته می‌شود، که ریاضت را با تصوف یا «کابالا» ترکیب می‌کند. این مکتب در میان مردم عادی که علاقه‌مند بودند که از قوانین مذهبی ظاهری به سمت زندگی حرکت کنند طرفدار پیدا کرد. (اسرائیل بن الیزر) که معمولاً با نام (بعل شم طوف) شناخته می‌شود، یهودیت حسیدی را در قرن ۱۸ ایجاد کرد. در لهستان که بعضی طوایف یهودیان در آن ساکن بودند، سه گروه مختلف یهودی شکل گرفت:

اولین گروه کسانی بودند که مخالف مطالعه کابالا بودند

گروه دوم موافق مطالعه کابالا بودند

گروه سوم کسانی بودند که سکولار شده و مذهبی نبودند.

آیا خدا نور است؟ خدا نور است یعنى چه؟ چرا خدا به نور تشبیه شده است؟

1:  یکى اسماء خداوند متعال نور است، لکن منظور از نور، همین نور حسّى شناخته شده نیست لذا در برخى روایات و ادعیّه براى جلوگیرى از این پندار که خدا همان نور حسّى است آمده است: «… یَا نُورَ النُّورِ یَا مُنَوِّرَ النُّورِ یَا خَالِقَ النُّورِ یَا مُدَبِّرَ النُّورِ یَا مُقَدِّرَ النُّورِ یَا نُورَ کُلِّ نُورٍ یَا نُوراً قَبْلَ کُلِّ نُورٍ یَا نُوراً بَعْدَ کُلِّ نُورٍ یَا نُوراً فَوْقَ کُلِّ نُورٍ یَا نُوراً لَیْسَ کَمِثْلِهِ نُورٌ: اى نورِ نور، اى روشن کننده ى نور، اى خالق نور، اى تدبیر کننده ى نور، اى تقدیر کننده ى نور، اى نور هر نورى، اى نورى که قبل از هر نورى است، اى نورى که بعد از هر نورى است، اى نورى که فوق هر نورى است، اى نورى که همانند او نورى نیست.» (بحارالأنوار، ج 91، ص 390)

2:  نور اسمى است براى هر حقیقتى که خود به خود ظاهر بوده موجب ظهور دیگر امور نیز مى شود. نور حسّى را نور مى گویند، چون به خودى خود ظاهر است و ظاهر شدن دیگر اشیاء مادّى نیز به واسطه ى آن مى باشد. خدا را هم نور مى گویند، چون وجود او قائم به ذات خود بوده براى ظهور محتاج هیچ موجودى نیست و هر چه غیر اوست براى ظاهر شدن در عرصه ى وجود محتاج او هستند حتّى خود نور حسّى نیز براى موجود شدن و خروج از ظلمت عدم نیازمند اوست لذا او نور نور و منوّر نور، مدبّر نور و مقدّر نور است.

در قرن 21، جهان رسانه و غلبه‌ی ساحت تکنولوژی رسانه‌ای و ارتباطی بر شئون زندگی بشر است. رسانه است که امروزه می‌تواند به‌عنوان سلاحی جهت پیشبرد اهداف و مقاصد قدرتمندان در دست آن‌ها قرار گیرد. رسانه است که امروزه می‌تواند اخبار و تحلیل‌ها را طوری به مخاطب القا کند که باب میل اربابان قدرت‌مدار باشد.

بسیار خام‌اندیشانه و ساده‌لوحانه است که تصور کنیم سینما به‌عنوان مهم‌ترین هنر امروز بشر، که هر روزه میلیون‌ها نفر در سرتاسر جهان به آن رجوع می‌کنند، به‌عنوان قوی‌ترین عرصه‌ی رسانه‌ای در هیبت یک سلاح استراتژیک ظاهر نمی‌شود. پیوند سینما و ت ناگسستنی است و غرب به‌خوبی برای بیان مقاصد و اهدافی که شاید در عرف دیپلماتیک بین‌المللی نمی‌تواند آن‌ها را بازگو کند از ابزاری به‌عنوان سینما استفاده می‌کند.

ماه مبارک رمضان پرفضیلت‌ ترین ماه سال بین ماه‌های قمری شمرده می‌شود، در احادیث از آن با عنوان سیدالأیام یا سَرور ماه‌ها یاد شده است. نزول اولین آیات قرآن در این ماه شریف و وجود شب‌های قدر به‌عنوان شبی که تمام مقدرات مخلوقات در آن رقم می‌خورد بر شرافت ماه مبارک رمضان افزوده است.

این ماه تنها ماهی است که خداوند به‌صورت مستقیم از آن یاد کرده و بعد به تبیین جوانب معرفتی و فقهی آن پرداخته است، آیات 183 تا 187 سوره بقره مربوط به این مسئله است، به‌عنوان نمونه خداوند پس از بیان وجوب روزه این ماه و بیان برخی احکام آن، در آیه 185 به نزول قرآن، به‌عنوان شاخصه مهم ماه مبارک رمضان اشاره می‌کند و می‌فرماید: شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ‏ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى‏ وَ الْفُرْقان‏.؛ [این است] ماه رمضان که قرآن در آن نازل شده، قرآنى که سراسرش هدایتگر مردم است و داراى دلایلى روشن از هدایت مى‏‌باشد، و مایه جدایى [حق از باطل] است.».

 ماه مبارک رمضان طبق فرمایش رسول گرامی اسلام (ص) برترین ماه میان ماه‌های سال است و آنقدر از جایگاه والایی برخوردار است که از آن با عنوان ماه مهمانی الهی توأم با رحمت ، برکت و مغفرت یاد کرده‌اند. روزه ماه رمضان نیز از جمله آداب و اعمال اصلی این ماه شریف محسوب می‌شود که در پرتو آن، آدمی به‌سوی تقوا کشیده می‌شود و تقوا همان مسأله مهمی است که خداوند در آیات بسیاری از قرآن کریم بر اهمیت آن تأکید کرده و حتی خداوند در همان ابتدای قرآن، این کتاب را هدایتی برای متقین خوانده است.

در همین راستا به برخی از روایات ائمه اطهار(ع) درباره فلسفه روزه‌ داری اشاره‌ می‌شود: